28 سال از عمر کم نیست
اما زیاد هم نیست
و حجم این همه اندوه که برای قلب من زیادی بزرگ است
28 سالگی ام را تاب نخواهم آورد
خیلی وقت است که زیاد نمی خندم.
خیلی وقت است که سخت می گریم و وقتی اشک راه خودش را می یابد راه به جایی نمی برم
حکم همین است
زن محکوم است به گوش دادن
محکوم است به زندگی کردن
" میتوانستم دختر بهتری از خانواده بهتری برای پسرم انتخاب کنم "
خوبی و بدی را چه کسی می داند ؟
تشخیص این دو از دست چه کسی بر می آید ؟
و ازان موقع هاییست که دوست دارم لحظه لحظه اش را زندگی کنم
سکوت کن
آدم ها تحمل حرف زدنت را ندارند
حرف نزن
سکوت کن
درد تو درد مضاعف است
آدم ها را به زحمت می اندازد
حرف نزن
بمیر
خواسته های تو کودکانه اند
حرف نزن
محو شو
محو شو
و سکوت کن
رویای قدم زدن در خیابان های خلوت
هیجان دوستت دارم های با صدای بلند
همراه همه لحظه های بی مانند
حــالِ من، ماضـیِ بعیدِ ممکن شد
شامـــــلِ بازیِ پلیــــــدِ ممکن شد
غریب، راهِ بنبستِ بی سرانجامی
حاصلم نیز تلخترین دیدِ ممکن شد
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
تنها پناهم
می میرد
چرا میمیرد ؟مگر نمیداند تنهام ؟
مگر نمی داند تنها پناه است ؟
مرگ خودخواه نابه کار
-
درد عجیبی سراسر زندگیمو گرفته بود
ساعت از 1 گذشته بود
گریه کردم
فریاد کشیدم
جلب توجه کردم
سکوت کردم
سکوت کردم
سکوت کردم
و سکوت کردم
و ذهنم از همه چیز خالی بود
و ذهنم از همه چیز و همه کس خالی بود
و ذهنم پر از تشویش بود
پر از جنگ
جنگی نا برابر
به خاطر گناهی که نکرده بودم
به خاطر چیزی که نمی فهمیدم
نمی فهمیدم
نمی فهمیدم
و منصفانه نبود
منصفانه نبود و نمی فهمیدم
و می دونستم عاقبت خوبی در انتظارم نیست
و نمی تونستم دست و پا بزنم
چون می دونستم تو یه باطلاق گیر افتادم
اتفاقی بود
همه چیز اتفاقی بود
و من اختیاری نداشتم
و هیچ کس اختیاری نداشت
یا امام زمان
یا امام زمان
واسطه شو تا خدا مراقبم باشه
من می ترسم
یا امام زمان
می ترسم
و کمک می خوام
وقتی جنون در لحظه میگیرد
وقتی سکوت روح را به نبرد میکشد؟
وقتی زمین یخ میزند؟
و زلزله طغیان میکند در وجودی کوچک
حقیر و بس کوچک
خدا کجای قصه می نشیند ؟
