دستنوشته شماره 1134
نمیدونم کجا مخروبه دل، کمی آروم میگیره جون زیبا
واسه تو رفتنت عادت شده باز، واسه تو رفتنم آسونه زیبا
نه می تونی بشی مرهم نه همدم ، نه لبخند و نوازش عشق نازم
آره، قلبم پر از خشم و پر از زخم، ولی میبینتت آرومه زیبا
تو چی میدونی از تنهایی محض ، اگه عشقت کنارت باشه اما تمام خاطرش پر از غمی شه، که تو مرهم نباشی ، خاطرش شی
+ نوشته شده در ۱۴۰۱/۰۴/۰۱ ساعت 15:14 توسط دخترک
|
