دستنوشته شماره 507
کاش کمی مکث میکردیم، و به عشق مجال روییدن میدادیم
تا خود همه مسیر را تعیین کند
به هیجانش می ارزد
که زادگاه ما بشود همان مبدا عشق
و جورانگاه قتل ها و شکستن هایی شود که باعثش نگاه سرد معشوقست و
فریاد دلی تنها
که همه آرزویش بر بادیست که قاصدک امید ها را در به در افکاری گنگ کرده است
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۱/۱۰ ساعت 14:11 توسط دخترک
|
